Fulltime werken én zorgen: “Ik had eerder duidelijk moeten maken wat mijn grenzen waren”

Toen Josje (30) vier jaar geleden een telefoontje kreeg van haar broer, stond haar leven op z’n kop. Haar vader Jos kreeg een zeldzame aandoening aan zijn zenuwen waardoor hij zijn lichaam niet meer kon bewegen. Hij werd meerdere keren opgenomen op de intensive care. “Het was vreselijk om te zien,” vertelt Josje. “Naast mijn werk zorgde ik elke dag voor hem. Het voelde alsof ik er een volle baan bij had.”

In het begin was het nog niet duidelijk of en hoe haar vader verder zou leven. “Hij had meerdere momenten waarop het ineens slechter ging,” vertelt Josje. “Soms leek het beter te gaan, en even later lag hij weer aan allerlei apparaten. Dat vond ik heel beangstigend.” Omdat haar vader zelf niets meer kon, deed Josje kleine dingen: zijn handen masseren, een koude doek in zijn nek leggen, even wrijven op zijn arm. “Je voelt je machteloos, maar je wilt tóch iets betekenen.” Voor mantelzorgers in zo’n situatie kan een luisterend oor veel verschil maken. Mantelzorg Nijmegen biedt die eerste steun en het besef: je hoeft het niet alleen te doen.

Mantelzorg thuis begint

Na ongeveer drie maanden werd de situatie stabiel genoeg voor revalidatie in de Sint Maartenskliniek. Voor Josje veranderde er veel: de spanning van het overleven maakte plaats voor dagelijkse zorg. Bijna dagelijks ging Josje na haar werk naar de Sint Maartenskliniek.  “We wisten niet wat er zou terugkomen. Elke oefening liet zien wat hij nog kon,” vertelt ze.

Toen haar vader na vier maanden naar huis mocht, begon de mantelzorg pas echt. “Mijn moeder en ik verdeelden de taken: zij hielp met wassen en aankleden, ik met de oefeningen. Het was belangrijk dat hij zijn lichaam actief bleef gebruiken. Dat vroeg veel tijd en energie, maar we wilden allebei dat het beter zou gaan.”

Vroeg uit de veren

Elke ochtend vóór haar werk hielp Josje haar vader met bewegen. Door ‘s nachts stil te liggen kreeg hij pijnlijke stijve spieren. “Elke ochtend hielp ik met de oefeningen. Terwijl hij op bed lag, hielp ik zijn ledematen bewegen en oprekken. Voor hem was dat heel pijnlijk, maar we wilden allebei dat hij weer zou leren lopen. Dus we bleven doorgaan.”

Op de automatische piloot

De zorg in combinatie met een fulltimebaan voelde vanzelfsprekend, maar achteraf beseft Josje hoe zwaar het was. “Ik bleef maar doorgaan. Na een lange werkdag reed ik meteen door naar huis of de Sint Maartenskliniek. Pas veel later vroeg ik me af hoe ik dat allemaal volhield.” Praktische tips uit de kliniek hielpen haar bij de oefeningen en dagelijkse handelingen. “Maar wat het mentaal met me deed, daar stond ik niet bij stil.”

Toen het rustiger werd, zocht Josje zelf hulp bij een hulpverlener. “Praten hielp om het van me af te zetten. Daar leerde ik: ik bén niet alleen mantelzorger en werknemer. Ik ben ook gewoon Josje. “Voor een ander klaarstaan betekent niet dat je jezelf moet vergeten.” Dat is ook precies wat Mantelzorg Nijmegen biedt: iemand die luistert en je eraan herinnert dat je méér bent dan mantelzorger alleen.”

Je zit er middenin

Praten over haar gevoelens vond Josje moeilijk. “We leefden van dag tot dag. Soms wist ik niet of het de laatste keer was dat ik mijn vader zag. In coronatijd waren de bezoekmomenten beperkt en op mijn werk was er weinig ruimte of begrip. Er werd letterlijk gezegd: ‘Ja, maar je moet wél werken.’ Ik deed mijn best, maar eigenlijk meer dan goed voor me was.”

Ruimte voor eigen leven

Inmiddels kan haar vader weer zelfstandig leven. “Daar ben ik enorm trots op. En dankbaar dat ik hem heb kunnen helpen.” Voor Josje ontstond er langzaam weer ruimte voor zichzelf. Ze zei haar baan op, ging alleen op reis en vond een nieuwe balans. “Ik voel nu weer wat ík wil. Dit jaar begin ik aan een nieuwe studie. Dat had ik toen echt niet kunnen bedenken.”

Josjes advies aan andere mantelzorgers

Tijdens haar periode als mantelzorger leerde Josje veel over zichzelf. “Ik probeerde alles tegelijk te doen. Niets was te veel. Maar achteraf zie ik dat ik mezelf vergat. De balans tussen werk, mantelzorg en privé was zoek.” Haar tips voor anderen:

• Kom op voor jezelf. Zoek hulp bij de regels die er zijn voor mantelzorgers en op je werk.
• Geef op tijd je grenzen aan.
• Praat erover. Zoek iemand die met je meedenkt over je mentale gezondheid en werk-privébalans, bijvoorbeeld bij Mantelzorg Nijmegen.

Mantelzorg is waardevol, maar blijf ook goed voor jezelf zorgen. Ondersteuning van Mantelzorg Nijmegen kan een wereld van verschil maken. Herken je jezelf in dit verhaal? Of wil je eens praten over wat wij voor jou kunnen doen? Neem contact met ons op:

• Bel: 088 – 0011333
• Mail: info@sterker.nl

Goed om te weten: onze ondersteuning is gratis.